Γυναίκες. Κατά πολλούς το αλάτι και το πιπέρι της ζωής. Κατά
άλλους ο λόγος ύπαρξής τους. Όπως οι ίδιες λατρεύουν να τονίζουν και να
επαναλαμβάνουν αδιάκοπα δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτές. Όσο κι αν δεν
θέλουμε να το παραδεχτούμε κατά ένα ποσοστό – και τονίζω κατά ένα ποσοστό -
αυτό ισχύει. Άλλωστε ρίξτε μια ματιά γύρω σας και δείτε πως με ελάχιστες
εξαιρέσεις/πρότυπα τα περισσότερα μπακούρια δεν είναι στο απόγειό τους.
Βέβαια η γυναίκες ξεχνάνε κάτι πολύ βασικό με τεράστια
ευκολία… Ότι ούτε εκείνες αντέχουν χωρίς εμάς… Ναι αξιαγάπητη παραπλανημένη ψευτοφεμινίστρια
(οι πραγματικές φεμινίστριες/φεμινιστές θα καταλάβουν…), που έχεις την λαθεμένη
αίσθηση πως είσαι αυτάρκης και πως μπορεί να υπάρξει μια κοινωνία χωρίς άνδρες
, μάντεψε πως η φύση έχει άλλη άποψη… Και πέρα από το ξεκάθαρα βλακώδες
επιχείρημα του ότι οι άνδρες είναι καλοί μόνο για το σεξ μιας και μόνο αυτό
σκέφτονται – και ναι δεν πρόκειται να αρνηθεί κανείς μας πως δεν το σκεφτόμαστε
σε αντίθεση με τις περισσότερες μυξοπαρθένες που μας περιτριγυρίζουν – υπάρχουν
ένα σωρό αποδείξεις πως όχι μόνο δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς εμάς αλλά μας
θέλετε και μας χρειάζεστε. Όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός «άντρας να ‘ναι κι ας
είναι και ξυλένιος».
Θα αναρωτιέστε τώρα βέβαια από πού αντλώ αυτή την σιγουριά
ότι μας έχουν τόσο ανάγκη οι γυναίκες. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις και πολλά
στοιχεία αλλά σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα εξαιρετικά ευαίσθητο, σημαντικό,
καθημερινό και άμεσα με την ψυχοσύνθεσή τους συνδεδεμένο θέμα, την εξωτερική
εμφάνιση. Ναι… Μόνο και μόνο από το γεγονός ότι οι γυναίκες θέλουν να τραβήξουν
την προσοχή των αρσενικών φαίνεται πως μας χρειάζονται. Ωστόσο επειδή είναι
νωρίς ακόμη για να αρχίσουμε τις περίφημες φρουδικές μας αναλύσεις, ας φανούμε
λίγο πιο επιφανειακοί…
Το ντύσιμο, λοιπόν, το βάψιμο και οποιαδήποτε άλλη δουλειά
και μυστηριώδες τελετουργικό και ματζούνι κάνουν οι γυναίκες για να ομορφύνουν,
να γίνουν πιο εντυπωσιακές, πιο ποθητές και πιο καυτές από ποτέ όπως τα πάντα
άλλωστε μπορεί να πάρει διάφορες εκφάνσεις. Και πέρα από τις γυναίκες/κοπέλες
με τα λιτά μα κομψά ντυσίματα, τα εντυπωσιακά ρούχα και τα άριστα συνδυασμένα αξεσουάρ
γύρω μας, τις οποίες όλοι τόσο θαυμάζουμε και ποθούμε, κυκλοφορούν και κάτι
όρθια κρέατα, τα οποία έχουν αποφασίσει να μας προκαλέσουν αναγούλα αν όχι
εμετό, αιμορραγία από τα αυτιά, καρκίνο στα μάτια και καράφλα από την αηδία.
Είναι ανεξήγητο πως σκατά τα καταφέρνουν, αλλά δυστυχώς τα καταφέρνουν. Και
συνήθως το καταφέρνουν καλά… Και όπως πάντα υπάρχουν διάφορες κατηγορίες…
Ας ξεκινήσουμε με μια ιδιαίτερα αγαπητή κατηγορία: τις
καγκουρογκόμενες. ΘΕΕ ΜΟΥ!!! Έχουμε που έχουμε τους χιμπατζήδες τους κάγκουρες
έχουμε και τα θηλυκά τους πλέον. Ναι βλέπετε ήταν τόσο ωραίο το στυλ του άντρα
κάγκουρα που ζήλεψαν και οι γυναίκες. Έτσι κατάντησαν πιο αντισεξουαλικές και
πιο άντρες κι από λεσβία body builder
με σύνδρομο Turner – οι
γνώστες θα καταλάβουν… οι υπόλοιποι ψάξτε στο διαδίκτυο… έλα να βλέπω
ενδιαφέρον. Ειλικρινά ένα αξιοθαύμαστο κατόρθωμά. Η γυναίκα κάγκουρας, λοιπόν,
φοράει και αυτή κατά κύριο λόγο λέτσικες φόρμες, έχει ένα αισχρό κούρεμα,
καπνίζει σα φουγάρο, φτύνει σαν λεχρίτης, βρίζει σαν αγράμματος νταλικέρης και
είναι ατιμέλητη σε βαθμό εμετού αυτή την φορά από τα μάτια. Ειλικρινά τις
βλέπεις και νοιώθεις τα μάτια σου να πονάνε και παράλληλα να λιώνουν από αηδία.
Συμπεριφέρονται επίσης σαν αντράκια, όπως αρμόζει με το ντύσιμο, οδηγάνε
μηχανάκι ή απλά καβαλάνε το μηχανάκι του γκόμενου και το παίζουν σκληρά καρύδια
κι έτσι έχοντας πάντα από δίπλα τους τους χιμπατζήδες για υποστήριξη.
Τελοσπάντων… Γενικότερα το στυλάκι τους συνοψίζεται στην λέξη: ΑΗΔΙΑ!
Βέβαια αφού υπάρχει το ένα άκρο μαντέψτε πως θα υπάρχει και
το άλλο – τι έγραψα πάλι ο φιλόσοφος… Το άλλο άκρο είναι η υπερπροσεγμένες
γκόμενες και δυστυχώ ς με την κακή έννοια. Είναι αυτές οι οποίες κάνουν μπάνιο
σε μια απίστευτα βαριά και συνήθως ενοχλητική μετά από λίγα δευτερόλεπτα
κολόνια, η οποία σου καίει τα μάτια άμα πλησιάσεις πολύ με τόσο αλκοόλ που
περιέχει, βάφονται όσο πιο έντονα και ταυτόχρονα αταίριαστα και αισχρά μπορούνε
και συνδυάζουν ό,τι σκατά βρουν μπροστά τους αρκεί να είναι λεοπάρ, δερμάτινο ή
τελοσπάντων όσο πιο έντονο και χρωματικά ό,τι να ‘ναι γίνεται. Αυτές οι
γκόμενες είναι συνήθως τριτοτέταρτες όσον αφορά την φυσική εμφάνιση κι από
χαρακτήρα είναι πραγματικά μια μάζα κρέατος που περπατάει. Οπότε για να το
καλύψουν αυτό φροντίζουν να γίνουν όσο πιο άσχημες γίνεται. Το βάψιμο που
κάνουν ειλικρινά τυφλός με πάρκινσον τελευταίου βαθμού δεν θα το έκανε. Το
ντύσιμο θυμίζει παρωδία ή απλά κακή/σατιρική θεατρική παράσταση κι όταν κυκλοφορούν
σε παρέες θυμίζουν θίασο ξεπεσμένων κλόουν, των οποίων το βάψιμο έχει χαλάσει
από την βροχή. Και ναι όσο περίεργο κι αν ακούγεται έχουν πέραση. Ο λόγος είναι
βέβαια ότι συνήθως φροντίζουν να πετάνε έξω βυζί και κώλο, μιας και αυτά είναι
και ό,τι έχουν να επιδείξουν σαν ανθρώπινα όντα και όλα καλά όλα ανθηρά.
Αυτό μας φέρνει στην επόμενη κατηγορία μας… Μια κατηγορία
που αν οι άλλες προκαλούσαν εμετό, αιμορραγία και καρκίνο ταυτόχρονα, αυτή τις
ξεπερνά θριαμβευτικά. Αυτές οι γυναίκες είναι οι γυναίκες δίχως αυτογνωσία.
Είναι οι γυναίκες που ζυγίζουν το διπλάσιο ή το τριπλάσιο από ό,τι πρέπει για
να χαρακτηρίζεσαι άνθρωπος κι όχι μαμούθ αλλά επιμένουν με το ντύσιμό τους να
επιδεικνύουν τα τεράστια μπούτια τους, τα κρεμασμένα μπράτσα και τα δεκαεννιά
προγούλια τα οποία είναι τόσο μεγάλα που δυσκολεύεσαι να τα ξεχωρίσεις από το
στήθος τους. Και ξέρετε ποιος φταίει για αυτό; Αυτή η αισχρή διαφήμιση του 2000
των Extra-Extra-Large που παιζόταν σε καθημερινή βάση κι
έλεγε «τα πάχη μου, τα κάλλη μου». Εεεεεεεε μάντεψε λοιπόν… Τα πάχη σου, ο
καρκίνος μου!!! Αφήνοντας απέξω πάντα τους ανθρώπους που όντως έχουν πρόβλημα,
μάντεψε αγαπητή μου… Δεν είσαι γεροδεμένη, δεν είσαι παχουλή, δεν είσαι αφράτη,
δεν είσαι τροφαντή και σίγουρα όχι γεματούλα… Είσαι ΤΟΦΑΛΟΣ!!! Και πίστεψέ με,
δεν σου φταίω σε τίποτα το καλοκαίρι να σε βλέπω να φοράς μίνι, σορτσάκια και
τελοσπάντων οτιδήποτε φροντίζει να τονίζει την κυτταρίτιδα και τα λίπια σου.
Μπράβο σου, συγχαρητήρια αλλά δεν θέλω να βλέπω 50 κιλά άχρηστου κρέατος να
κρέμονται επειδή εσύ έχεις την αίσθηση ότι και καλά είναι οκ ή ότι μου αρέσει.
Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Ή χάσε κιλά ή βάλε όπως όλοι οι σώφρονες
παχουλοί/υπέρβαροι άνθρωποι κάτι το οποίο θα τα καλύπτει και θα σε κομψαίνει.
Και τέλος… Όταν σπάει το τακούνι σου στο κλαμπ, μην παραπονιέσαι για την «κακή
κατασκευή» του, αλλά για τα φουσκωτά πόδια σου, τα οποία μέσα στην γόβα
φαίνονται σαν φραντζόλες, στις οποίες έπεσε στον φούρναρη πολλή μαγιά και έχουν
φουσκώσει σαν αερόστατα.
Βέβαια τι σόι Χούντα θα ήμασταν, εάν δεν είχαμε να
προτείνουμε και λύσεις, έτσι δεν είναι;
Άρθρο 3 §1: Ιδρύεται αστυνομία του στυλ. Δεν μπορείς αγάπη
μου να κυκλοφορείς όπως εσύ γουστάρεις και να πρέπει μετά ο καημένος ο
οδοκαθαριστής να μαζεύει τα ξερατά που προκάλεσες στους συνανθρώπους σου! Είναι
εξ ορισμού άδικο. Για αυτό, λοιπόν, έχει αποφασισθεί να ιδρυθεί ειδική αρχή,
της οποίας το τηλεφωνικό κέντρο θα λειτουργεί 24/7 και στην οποία οποιοσδήποτε
συνειδητοποιημένος συμπολίτης μας θα έχει το δικαίωμα όχι μόνο να καταγγείλει,
άλλα και να συμμετάσχει. Η αστυνομία του στυλ θα κυκλοφορεί με πολιτικά και τα
μέλη της θα είναι υποχρεωμένοι πριν πάρουν τα διακριτικά τους να συμμετάσχουν
σε μια σειρά δέκα σεμιναρίων, στα οποία θα παρουσιαστεί τι θα είναι στιλιστικά
αποδεκτό και τι όχι. Κι επειδή ήδη νοιώθω την ύπαρξη πνευμάτων αντιλογίας… ΔΕΝ
θα περιορίσουμε κανέναν και τίποτα στον τρόπο ντυσίματος του, όσο αυτός δεν
προκαλεί αηδία. Και θα μου πείτε τώρα, ότι αυτό είναι ένα υποκειμενικό
κριτήριο. Πολύ σωστά. Για αυτό και χρειαζόμαστε την βοήθεια σας. Τους πρώτους
μήνες θα είναι ελεύθεροι οι πολίτες να καταγγείλουν αισχρά ντυσίματα και στιλ.
Αυτές οι καταγγελίες θα περνούν από επιτροπή ειδικών και φυσικά κι από εμάς.
Τέλος με μυστική ψηφοφορία θα ψηφίζεται, τι επιτρέπεται και τι όχι. Εκεί
ξεκινάει και η δουλειά των πλέον εκπαιδευμένων μονάδων. Θα κυκλοφορούν στους
δρόμους και θα τσεκάρουν. Όποιος παραβαίνει τον κώδικα του στιλ – δείτε το ως
το savoir vivre
του ντυσίματος – θα πηγαίνει σε ειδικές μονάδες μαζί με τους
ομοιδεάτες/ομοιδεάτισσες του όπου θα τους γίνονται εντατικά σεμινάρια στυλ.
Έχοντας περάσει επιτυχώς μια σειρά τεστ, τα οποία θα επιβεβαιώνουν, ότι πλέον ο
παθών/η παθούσα είναι σε θέση να ντυθεί σαν άνθρωπος κι όχι σαν πιθήκι που
πρώτη φορά στην ζωή του βλέπει ρούχα, θα ελευθερώνονται μαζί με ένα
πιστοποιητικό της επιτυχίας τους. Εάν κατρακυλήσουν πάλι στην αηδία κανένα
πρόβλημα. Είμαστε εδώ για να δίνουμε λύσεις… Θα εξορίζονται! Διότι αν δεν
μπορείς να ντυθείς σαν άνθρωπος, είμαι σίγουρος πως δεν θα μπορείς να
συμπεριφερθείς σαν άνθρωπος και είμαι ακόμη πιο σίγουρος πως και οι άλλοι
άνθρωποι δεν σε θέλουν γύρω τους, αξιαγάπητη άτριχη μαϊμού.
Άρθρο 3 §2: Στην πολύ ιδιαίτερη κατηγορία των υπέρβαρων
γυναικών (και αντρών), θα προσφέρεται αρχικά μια σειρά συνεδριών με ψυχολόγους,
οι οποίοι θα βρίσκουν την ρίζα του προβλήματος και θα προσπαθήσουν να την
δουλέψουν με τον/την ασθενή. Ξεκινάμε με αυτό το μέτρο, διότι πιστεύουμε
ακράδαντα πως η παχυσαρκία – πέραν αυτής των φυσικών αιτίων – δεν είναι τίποτα
άλλο από ένα είδος εξάρτησης. Κι όμως… Ακριβώς όπως ο ναρκομανής, που τόσο τον
έχετε του πεταματού, δεν μπορεί να σταματήσει να παίρνει ναρκωτικά, έτσι όπως ο
αλκοολικός απεγνωσμένα ζητιανεύει για να πιεί έστω και δυο σταγόνες αλκοόλ,
έτσι κι ο χοντρός δεν μπορεί να σταματήσει να χλαπακιάζει ό,τι σκατά βρει
μπροστά του. Αυτό είναι ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα μάλιστα για την κοινωνία μας,
γιατί τον ναρκομανή και τον αλκοολικό, που τόσο εύκολα τους πετάς στον δρόμο
και περνάς μπροστά τους και τους ρίχνεις αυτό το διδακτικό ύφος του στυλ «ηθελές
τα και παθές τα», δεν τους νοιάζεται κανείς, παρά μόνο μερικοί συμπολίτες μας
που τους μαζεύουν από τους δρόμους και τους ταΐζουν. Αλλά ναι… Σε αυτούς ξέρεις
μετά να γυρνάς και να λες : «Εκείνοι επέλεξαν τον κακό τον δρόμο, που τους
οδήγησε στην οικονομική και σωματική εξαθλίωση». Στον χοντρό όμως που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να τρώει και
να παχαίνει τίποτα ε; Τίποτα που πάει στο νοσοκομείο με χίλια δυο προβλήματα,
τα οποία μάντεψε τι τα προκάλεσε; Τίποτα που παίρνει είκοσι διαφορετικά χάπια
την μέρα για να ξεφρακάρουν οι αρτηρίες από το λίπος που έχει συσσωρευτεί μέχρι
και εκεί; Ε λοιπόν αυτό κι αν είναι άδικο. Επειδή ακριβώς δεν φταίμε ούτε εμείς
και σε κάποιο βαθμό ούτε κι εκείνοι και επειδή είμαστε ανθρωπιστές – ασχέτως αν
κράζουμε τους πάντες και τα πάντα – αυτοί οι άνθρωποι σε επόμενο στάδιο θα
παρακολουθούνται από σοβαρούς διατροφολόγους – όχι αυτούς τους πίπες που σου
λένε φάε μια σαλάτα και μετά φάε και μια γουρουνοπούλα κι είσαι κομπλέ – οι
οποίοι θα δίνουν προγράμματα διατροφής με ΣΤΟΧΟΥΣ! Μην νομίσετε ότι θα
προσφέρουμε τόσες υπηρεσίες τζάμπα και βερεσέ… Τους πρώτους δύο με τρεις μήνες
– αυτό το αφήνουμε στην κρίση του εκάστοτε ειδικού – θα παρακολουθείται ο
ασθενής έτσι ώστε ο γιατρός να μπορέσει να θέσει σωστούς στόχους και να
εφαρμόσει το κατάλληλο πρόγραμμα, που θα συμφωνεί με τις μεταβολικές ικανότητες
του καθενός. Μια φορά τον μήνα ο ασθενής είναι υποχρεωμένος να ελέγχεται από
τον ειδικό. Σε περίπτωση που δεν έχουν επιτευχθεί οι στόχοι, τότε είναι
υποχρεωμένος να τιμωρηθεί. Η τιμωρία θα συμπεριλαμβάνει έναν μήνα εθελοντικής -
οχτάωρης τουλάχιστον - εργασίας προς όφελος της κοινωνίας, όπως σκουπιδιάρης,
οδοκαθαριστής, δασονόμος, βοηθός σε κέντρα απεξάρτησης/αποκαγκουροποίησης κλπ.
